Fizyka kwantowa, prawdopodobnie nasza najbardziej zaawansowana metoda naukowa do zrozumienia wszechświata, systematycznie kwestionuje tradycyjne granice różnych dziedzin, w tym psychologii. Fizyka kwantowa eksploruje zagadkowy obszar świadomości, co rodzi głębokie pytania. Czy fizyka i psychologia mogą się spleść w swoim dążeniu do zrozumienia świadomości?
Trzy filary fizyki kwantowej
Aby zrozumieć zakres tego pytania, powinniśmy najpierw przyjrzeć się trzem ogólnie akceptowanym zasadom fizyki kwantowej. Gdy weźmiemy je razem, argumentuję, że te zasady sugerują rewolucyjną perspektywę: wszystko we wszechświecie składa się z jednej, zjednoczonej świadomości.
Pierwsza zasada głosi, że upadek funkcji falowej obiektu wymaga świadomego obserwatora. Po drugie, fizyka kwantowa twierdzi, że wszechświat jest połączony w całości i natychmiastowo, nie pozostawiając miejsca na oddzielenie. Wreszcie, zakłada, że nasza rzeczywistość zależy od obserwatora.
Świadomy obserwator i upadek funkcji falowej
W świecie kwantowym cząstki istnieją w stanie superpozycji, obejmując jednocześnie wszystkie możliwe stany przed obserwacją. Ten stan probabilistyczny nazywany jest „funkcją falową”. Proces obserwacji tych wirtualnych cząstek powoduje „upadek” funkcji falowej, zmuszając cząstkę do natychmiastowego ustabilizowania się w jednym stanie, stając się w ten sposób nierealną i „rzeczywistą”.
To zjawisko kwantowe sugeruje, że wszystko we wszechświecie, zanim zostanie świadomie obserwowane, jest funkcją falową balansującą na krawędzi możliwości. Nasz wszechświat, od samego początku podczas Wielkiego Wybuchu, polega na świadomej obserwacji dla swojego istnienia. Martin Rees, uznany profesor Uniwersytetu Cambridge i Królewski Astronom Anglii, ujmuje rolę świadomej obserwacji w tworzeniu wszechświata. Twierdzi: „Na początku były tylko prawdopodobieństwa. Wszechświat mógł powstać tylko wtedy, gdy ktoś go obserwował… Wszechświat istnieje, ponieważ jesteśmy tego świadomi.[1]”
Przypowieść: Życie to tylko sen
Ten kwantowy koncept świadomej obserwacji i upadku funkcji falowej może wydawać się ezoteryczny. Jednak analizując to, co dzieje się podczas snu, co tradycyjnie należy do dziedziny psychologii, dochodzimy do analogii, która pomaga nam zrozumieć tę kwantową dziwaczność.
Wyobraź sobie, że śni ci się, jak delektujesz się porcją kremowego czekoladowego lodów w lokalnym Baskin-Robbins. W tym śnie twoja awatar, choć reprezentacja ciebie, zależy od prawdziwego ciebie – obserwatora lub podmiotu. Gdy przestajesz obserwować swojego awatara ze snu, być może przez obudzenie się, zarówno awatar snu, jak i lody znikają, powracając do stanu podobnego do wirtualnej funkcji falowej.
Wnioskując na podstawie stwierdzenia profesora Reesa na temat Wielkiego Wybuchu, możemy stwierdzić: „Sen istnieje, ponieważ jesteśmy tego świadomi”. Ta analogia jest również powtórzona w Upaniszadach, starożytnych tekstach świętych oferujących głębokie spojrzenie na filozofię: „Jesteśmy jak śniący, który śni, a następnie żyje we śnie. Dotyczy to całego wszechświata. Dlatego mówi się, że „Po stworzeniu stworzenia Stwórca w nie wstąpił.[2]”
Upaniszady sugerują, że Stwórca, działając jako ostateczny obserwator, powoduje upadek funkcji falowej wszechświata.
Wszechświat: Jedna świadoma istota
Kwantowe splątanie, wielokrotnie potwierdzone zjawisko fizyki kwantowej, proponuje natychmiastowe połączenie między wszystkimi istotami we wszechświecie. Ta wszechobecna wzajemna zależność ma sens w kontekście idei, że nasz wszechświat składa się z jednolitej, zjednoczonej świadomości, czyniąc pozorną oddzielność iluzją.
Fizyka kwantowa od samego początku boryka się z filozoficznymi konsekwencjami braku oddzielności, czyli nierozdzielności, jak powiedział Erwin Schrödinger w 1944 roku w swojej książce „Czym jest życie? Z umysłem i materią”: „podmiot i przedmiot są tylko jednym. Nie można powiedzieć, że bariera między nimi się załamała… ponieważ tej bariery nie ma.”
W 1979 roku w artykule w Scientific American, znany francuski fizyk teoretyczny Bernard d’Espagnat stwierdził, że „doktryna mówiąca, że świat składa się z obiektów, których istnienie jest niezależne od świadomości ludzkiej, okazuje się być w sprzeczności z mechaniką kwantową i faktami ustalonymi przez eksperyment.” Ten pogląd został później podzielony przez fizyków Rosenbluma i Kuttnara w ich książce „Enigma kwantowa: fizyka napotyka świadomość” (2011), twierdząc, że „teoria kwantowa mówi nam, że rzeczywistość świata fizycznego w jakiś sposób zależy od naszej obserwacji.”
Łączenie fizyki kwantowej z psychologią
Wnioski płynące z fizyki kwantowej sugerują, że to, co psychologia odkryła na temat ludzkiego umysłu, może dotyczyć jednej, zjednoczonej świadomości, którą możemy nazwać Kosmicznym Umysłem. Upaniszady mówią, że w naszym wszechświecie istnieje uderzająca symetria, która pozwala nam stosować to, czego nauczyliśmy się z psychologii do Kosmicznego Umysłu: „Jak jest ciało ludzkie, tak jest ciało kosmiczne. Jak jest umysł ludzki, tak jest umysł kosmiczny. Jak jest mikrokosmos, tak jest makrokosmos. Jak jest atom, tak jest wszechświat.[3]”
Upaniszady sugerują, że nasz wszechświat działa na zasadach symetrii i analogii. To spostrzeżenie ma poważne konsekwencje dla psychologii. Dyscyplina, która tradycyjnie skupiała się na zrozumieniu indywidualnych umysłów i ich interakcji ze światem, może musieć rozszerzyć się, aby zbadać naturę zjednoczonej świadomości, która tworzy nasz wszechświat.
Horyzonty terapeutyczne
W związku z połączonym wszechświatem opartym na zjednoczonej świadomości, granica między terapeutą a pacjentem, obserwatorem a obserwowanym, zaczyna się zacierać. Ta zmiana może otworzyć drogę do innowacyjnych technik terapeutycznych wykorzystujących tę wzajemną zależność i nierozdzielność, co zwiększa skuteczność naszych zabiegów poprawiających zdrowie psychiczne i dobrostan.
Ponadto, jeśli świadomość jest rzeczywiście zjednoczona i wzajemnie powiązana, oznacza to, że nasze indywidualne działania, myśli i uczucia mogą wywierać większy wpływ na zbiorową świadomość, niż obecnie postrzegamy. To zrozumienie podkreśla ważną rolę zdrowia psychicznego każdej jednostki w kształtowaniu dobrostanu społecznego.
Podsumowanie
Podsumowując, integracja wglądu z fizyki kwantowej do psychologii może poszerzyć zakres tej dyscypliny, oferując nową i transformacyjną perspektywę. Ta zmiana paradygmatu ma potencjał do rewolucjonizacji naszego zrozumienia świadomości, reformowania praktyk zdrowia psychicznego i ostatecznie przybliżenia nas do odkrywania głębokich prawd o naszym istnieniu. Dlatego warto, aby współczesna psychologia zaakceptowała i badała te odkrycia z fizyki kwantowej, aby zdefiniować swoje granice i wzbogacić swoje zrozumienie zawiłości świadomości.
Spróbuj Oddychania Neurodynamicznego Online – przeżywaj odmienne stany świadomości bez psychodelików.